Alle wegen leiden naar Rome

Alle wegen leiden naar Rome en in mijn geval was dat ook zo. Vanuit de Toscane ben ik op weg gegaan naar die antieke stad. Ik zou dat niet meer in een dag halen dus daarom heb ik een tussenstop gemaakt in Gradoli pal aan het meer van Bolseno. De eigenaresse van de camping sprak slecht Engels dus het was wat moeilijk communiceren. Toen ik dochter later wat wilde vragen, vroeg zij of ik Engels of Duits wilde spreken. Nou ja, maakt mij niet uit. Ik kan het beiden even goed of zo slecht, zo je wilt. En toen kwam moeder ook los. Het bleek dat zij 30 jaar geleden vanwege de liefde vanuit Oostenrijk naar Italië was verhuist. Het Duits sprak ze noch immer sehr gut. Omdat ik onderweg geen winkel had kunnen vinden om eten te kopen bood zij aan om speciaal voor mij haar restaurant te openen. Ik was de enige gast. Zij deed haar best om iets lekkers voor mij klaar te maken. En ik moet zeggen dat de bürgerliche Oostenrijkse keuken voortreffelijk was.

Het meer van Bolseno ziet er qua water zeer aantrekkelijk uit. Mooi blauw en helder. Alleen de strandjes waren van pikzwarte vette zand. Niet echt uitnodigend om op gaan te liggen. Ik had ook de indruk dat het toerisme niet echt floreerde daar.

Dag daarna doorgereden naar een camping ten zuidwesten van Rome, in Anzio om precies te zijn en aan de kust. Deze camping lag het dichtste bij een treinstation. Het plan was immers om Rome per trein te bezoeken. Hoef ik ook niet met de motor door dat drukke verkeer. De camping was zo’n typische die in de jaren ’70 is opgezet. Veel van de vaste caravans die er stonden dateerden nog uit die tijd en hingen van ellende nog net aan elkaar. Beetje treurig om te zien. Het vertier aan de kust is als overal. Veel bars en eettenten met veel schreeuwende reclame. Daar heb ik verder weinig aandacht aan geschonken.

En Rome, wat zal ik er van zeggen. Een fantastische stad die oudheid uitademt. Ik heb er uren rondgelopen. Moet wel zeggen dat een Hop on Hop off had geregeld anders was ik teveel tijd kwijt met de afstanden tussen de plekken die ik wilde zien. Helaas was het op zondag dat ik er was en de rijen bij de grote bezienswaardigheden waren dusdanig dat ik bijna nergens naar binnen ben geweest. Niet bij het Colosseum en ook niet bij de St. Pieterskerk. Jammer, maar als je maar één dag hebt lukt dat gewoon niet. Bij het Vaticaan trof ik nog wel een Tsjechisch gezin, pa , ma en drie zonen van respectievelijk 18, 15 en 11 jaar die op de fiets een tocht door heel Europa maken. Respect! Wil je ze volgen dan kan dat via http://www.livepla.net  Moet je wel Tsjechisch kunnen lezen. Op het einde van de dag nog wel een rondleiding gehad in de Sint Mary Major Kerk. Indrukwekkend, ook omdat je hoort dat alles wat er als goud uitziet ook echt goud is.

Vandaag, maandag 18-06 ben ik doorgereden richting Napels. Omdat ik ruim de tijd had wilde ik vandaag ook de olie van de motor verversen. Nou dat viel nog niet mee. Mijn motor lust geen moderne synthetische olie maar gedijt het beste bij ouderwetse minerale olie. Ik had al bij vijf of zes plaatsen geïnformeerd maar nergens hadden ze minerale olie. Uiteindelijk maar eens bij een grote supermarkt gestopt. Soms hebben die dat ook in de schappen staan. Helaas ook niet. Dus stond wat te overpeinzen hoe nu verder toen ik aangesproken werd door een vader en zijn zoon. Zij vonden mijn motor met aanhanger zo geweldig. Na een praatje met handen en voeten gevraagd of zij een plek wisten waar ik minerale olie kon krijgen. Geen probleem, rijd maar achter ons aan. En warempel, na 10 minuten door de stad rijden kwamen we bij een autoricambi en die hadden de juiste olie op de plank staan. Maar dan moet de oude er nog uit en de nieuwe er nog in. Thuis in mijn garage geen probleem maar onderweg toch een ander verhaal. Door vader en zoon werd een oude grote waterfles van een gat voorzien zodat de oude olie daar in kon stromen. Dan kan de nieuwe olie in het blok en kan vervolgens de oude olie in de lege flessen die ik vervolgens weer bij de autoricambi kon achterlaten. Strak plan leek mij zo. Alleen nog een plek vinden waar ik dat zou kunnen doen. Op de stoep voor de autoricambi was wat weinig plaats. Vader zei weer “rijd maar achter mij aan, ik weet een goede plek”. Weer 10 minuten rijden en we stonden op het parkeerplaatsje van zijn stamcafétje annex restaurantje. De baas werd er bij gehaald en die vond het meer dan prima als ik daar even aan het sleutelen sloeg. Dus onder de goedkeurende ogen van vader en zoon de olie ververst en hen daarna getrakteerd op een drankje. De oude olie hoefde ik zelfs niet meer terug te brengen naar de autoricambi. Vader zorgde wel dat die netjes werd afgevoerd. Ik heb vader en zoon geloof ik wel 10 keer bedankt. Dan blijkt toch dat mensen altijd bereid zijn om te helpen. Zelfs als we elkaar niet goed kunnen verstaan vanwege taalproblemen. De wereld is zo slecht nog niet.

Ik sta nu op een camping in Pompeii ten zuiden van Napels. Onderweg hier naar toe heb ik een paar fikse onweersbuien op mijn donder gekregen. Dan moet de regenlaag weer in het motorpak gedaan worden maar dan moet alles wel eerst uit. Sta je dan in je onderbroek langs de snelweg. Ha, ha, ik kon er achteraf wel om lachen maar op dat moment effe niet. Morgen met de trein naar Napels. Het station ligt hier 300 meter vandaag, ideaal dus.

Foto's volgen binnenkort. Nu te laat ;-)