Franse bikers zijn cool

Na aankomst in Igoumenitsa in de nacht van vrijdag op zaterdag ben ik daar zaterdag blijven staan. Even een luierdagje en bijkomen van de vermoeiende reisdag op de boot. De camping ligt op een landtong en wordt links en rechts omgeven door de zee. Aan de rechterkant van de camping is een prachtig zandstrandje met ligbedjes en parasols. Het is er nog totaal niet druk. Toch heb ik er niet gelegen. Ben naar de andere kant gewandeld waar ik uitzicht had op een baai met aan de overzijde Igoumenitsa met zijn haven. Mooi om te zien hoe de veerboten af en aan varen. Wat ik er ook zag dat scholen van pakweg 30-40 visjes allen tegelijk boven het water uitspringen. Of ze dat doen om vliegjes of muggen te vangen weet ik niet maar ik vond het wel een spectaculair gezicht. Later toen ik terug was op de camping kwam er een motorrijder aan op een Triumph Scrambler. De berijder stapte af en liep meteen naar mij toe. You have a nice bike, ik like the Moto Guzzi. Het bleek Michel te zijn, een fransman uit Bretagne. Ook hij was met een rondreis door Europa bezig. Hij was begin mei vertrokken en zat nu zo’n beetje op de helft. Na wat koetjes en kalfjes spraken we af om die avond een paar biertjes te pakken. Het bleek dat hij een sabbatical jaar had. Zijn ouders waren in de afgelopen twee jaar allebei overleden nadat hij er lang voor had gezorgd. Hij had nu tijd voor zichzelf nodig en als fanatiek motorrijder kon dat maar een ding betekenen. Reizen met de motor. Hij had het plan opgepakt om alle kapen van Europa te zien: Tarifa, de Zuidkaap in Spanje, de Noordkaap in Noorwegen en de Bosporus in Turkije. In Spanje was hij inmiddels geweest en de Noordkaap stond in September op het programma. Michel bleek een zeer fanatieke motorrijder. Hij bezit naast de Triumph ook nog twee Guzzi’s. Een SP1000 en een le Mans II. Die laatste had hij met veel liefde (en geld . . .) perfect in orde gemaakt. Dat geldt dan zeker voor het motorblok dat hij met zeer speciale onderdelen had getunede tot een racewaardige motorfiets. Ik weet dat dat in de duizenden euro’s loopt. Maar Michel had er graag voor over want hij had de perfectie Guzzi naar zijn idee. Met Michel heb ik ook gesproken over het rijden door Albanië. Van een oud-collega van Vincent van Gogh had ik begrepen dat de kustweg fantastisch zou moeten zijn. Michel had er zijn bedenkingen bij. Niet dat de weg niet mooi is, maar hij is voor motorijders veel te druk en daarom niet interessant. Hmmm, moet ik mijn plan dan toch maar aanpassen? Dwars door het midden van Albanië door de bergen zou net zo mooi zijn en lang niet zo druk. Toch nog maar eens over nadenken. Het was binnen de kortste keren laat en de biertjes hadden goed gesmaakt. Michel gaf me nog een adres van een goede camping in Kastraki vlakbij bij de Kloosters van Meteora. Hij gaf me ook nog wat tips van leuke wegen om daar naar toe te rijden. Hij vertelde dat hij er onderweg schildpadden en slangen had gezien

De ochtend daarop ben ik doorgereden naar de camping in Kastraki. Ik heb zo ogeveer de weg gevolgd die Michel aangaf. Inderdaad een prachtige weg door het Noord-Griekse land. Redelijk asfalt en heel rustig. Ik kon kilometers rijden zonder ook maar een auto tegen te komen. Ergens onderweg kwamen twee jongens van een jaar of 13-14 op mountainbikes uit de bossen. Ik stond net op een brugje om naar de rivier eronder te kijken. De jongens waren zeer nieuwsgierig waar ik vandaag kwam en waar ik naar toe ging. Oprechte belangstelling. Leuk om te ervaren. Ik heb met hen een minuutje of 10 staan te praten. Ze spraken goed Engels. Wat ik onderweg ook tegen kwam waren de schildpadden. Ik kon het bijna niet geloven. Gewoon rustig wandelend over de weg. Als ik te dicht in de buurt kwam trokken ze hun koppie in. Ik heb nooit geweten dat er in het noorden van Griekenlang schildpadden leefden. Slangen heb ik overigens geen gezien. Op het moment dat ik aankwam op de camping in Kastraki begon het wat te regenen. Niet veel, maar toch. Effe wachten met opbouwen van de tent tot het droog is of toch maar vast beginnen en accepteren dat ik en de tent wat nat wordt? Uiteindelijk voor het laatste gekozen want ik had een plekje uitgekozen onder de bomen. De regen kwam nog net niet door het bladerdak heen dus toch droog op kunnen bouwen. Ik had me voorgenomen om die avond rustig voor mijn tent gaan te zitten en wat te lezen. Heerlijk ontspannend. Maar niks hoor, tegen zes uur kwam een BMW F800 GS langs en die bouwde zijn tentje bij mij in de buurt op. Even later kwam de berijder kennis maken. Het bleek Roman te zijn, een 31-jarige Fransman die in de Alpen woont. Ook weer een fanatieke motorrijder. Ook hij was bezig met een rondje Europa maar dan op zijn manier. Hij had maar drie weken dus hij maakte lange dagen op de motor, soms tot wel 500 km. En dan als het even kon het liefste Off-Road. Hij had vandaag een stuk van de Trans-European Trail proberen te volgen maar was hopeloos verdwaald. Enfin, met Roman ook weer afgesproken om samen een paar biertjes te doen. De avonden vliegen zo wel voorbij. En mijn alcoholconsumptie ook . . . Oh ja, en ook Roman raadde mij af om de kustweg in Albanië te rijden. Dat gaat hem dus niet worden. Ik denk dus dat ik me houd aan mijn oorspronkelijke plan om verder naar het oosten in Griekenland te rijden naar Mount Olympus en de dorpjes Vergina, Edessa en Pella te bezoeken. Daarna via Macedonië (meer van Ohrid) en dan halverwege Albanië binnen te rijden en dan midden in het land via de bergen naar het noorden te gaan.

Vandaag, maandag 25 juni, had ik me voorgenomen om de Meteorakloosters te bekijken. Ik had de indruk dat Roman dat graag samen wilde doen, maar gezien onze zeer verschillende rijstijlen heb ik dat afgeslagen. Ik zou hem niet kunnen volgen of hij had zich drastisch aan moeten passen aan mijn rijstijl. Dus vanochtend afscheid genomen van hem na eerst samen te hebben ontbeten in het campingrestaurant.

De Meteorakloosters zijn weer een ervaring op zich. Heel bijzonder hoe op die harde hoge rotsen die kloosters zijn gebouwd waar de monniken en de nonnen in totale afzondering hebben geleefd. Tegenwoordig is dat anders want het is een toeristische attractie. Dat maakt de kloosters echter niet minder mooi. Ik heb er drie bezocht. De Agios Nikolaios, het nonnenklooster Roussanou en de Varlaam. Die laatste maakte de meest indruk op mij. Het had een prachtig beschilderde kapel. Je mocht er helaas geen foto’s maken. Daarnaast was het ook wat groter dan de andere twee en liepen er monniken rond die je vragen kon stellen. Mocht je hier ooit in de buurt komen dan moet je de kloosters zeker een bezoek brengen.

De ontmoetingen met andere mensen maken het reizen zeer aangenaam. Je komt op veel plekken gelijkgestemde tegen. Ik heb daarom ook nog geen enkel moment gehad dat ik me alleen voelde. Vooraf heb ik me daar wel wat zorgen over gemaakt maar zoals tot nu toe blijkt, voor niks dus. Wel merk ik dat ik af en toe even tijd moet nemen voor een rustmoment. Elke dag verder van de ene naar de andere plek is vermoeiend. Af en toe dus twee dagen op dezelfde camping blijven staan doet goed. Het reizen met de motor is goed te doen. De Guzzi doet het echt perfect. Ik heb er nu zo’n 4500 kilometer opzitten. Eén keer is er een bougie los gelopen. Die heb ik vervangen voor een nieuwe. Iets eerder de hangende voorrem maar verder helemaal niks. Ook het benzineverbruik is ondanks de zware bepakking heel mooi. Gemiddeld genomen 1 liter benzine op 18 kilometer met af en toe een uitschieter naar 1:20 (snelweg) of naar beneden naar 1:16 (veel optrekken en remmen in de bergen).  Knap hoor van de oude dame. Ze kwijt zich prima van haar taak. Ik hoop dat ze dat kan volhouden tot het einde van onze reis. Met het weer heb ik nog niet altijd geluk. Na veel regen in Frankrijk heb ik hier in het noorden van Griekenland ook weer regelmatig een bui. Nu is een bui niet zo heel erg, maar vandaag regent het al uren. Gelukkig heb ik een afdak vlak voor mijn tent waar ik droog kan zitten. Zit er nu dit stukje te tikken. Maar, eerlijk is eerlijk, ik zou veel liever onder een grote boom in de schaduw zitten met een lekker temperatuurtje. Nu is het nat en grauw en het komt denk ik niet boven de 19 graden uit. Ik hoop op beter.

Ciao, Johan