Lieflijk Tsjechië.

Ja inderdaad, na lovely Krakau komt nu lieflijk Tsjechië. Het is glooiend, mooi gekleurde huizen, schoon en vriendelijke mensen. Het doet me een beetje denken aan Zwitserland maar dan in het klein. Nu vind ik de Zwitsers in alles net wat overdreven en de mentaliteit daar is euh . . . nogal bekrompen. Daar heb ik in Tsjechië niks van gemerkt. De boerencamping waar ik het eerste stond werd gerund door een Nederlands stel die daar al 18 jaar woonden. Bert en Mien, oorspronkelijk ergens uit het noorden van Nederland. Maar zij hadden daar in Tsjechië een alleraardigste boerencamping opgezet. Zoals ik al schreef liep er achter mijn tent een kudde stieren. De wei waar die in rondliepen was zo groot dat ik ze regelmatig uit het oog verloor. Maar dan ineens renden ze weer in een hele kudde achter langs. Mooi om te zien. De kudde bleek van een biologische boer die die stieren hield voor het vlees. Moest heel smaakvol vlees zijn. Dat moet ook wel met al die ruimte en beweging die die beesten hadden. De dag daarna ben ik verder gegaan richting Duitsland. Mijn oorspronkelijke plan was om naar Dresden te gaan. Maar een aantal jaren terug had ik die stad al gezien dus ik heb besloten om dat voor nu te skippen. Maar de weg door Tsjechië was gewoon mooi. Ik heb merendeels door het Reuzengebergte gereden. De naam doet vermoeden dat het gaat om gigantische bergtoppen. Dat is het niet, maar het is er zeker niet minder om. De wegen slingeren zich prachtig door het landschap. De huizen zijn mooi om te zien en vaak geschilderd in felle kleuren. Mintgroen, fel rood. De Tsjechen zijn er niet bang voor. En het past er gewoon. Hier en daar kom je nog oude fabriekspanden en machinerie uit de Oostbloktijd tegen. Die fabriekspanden liggen dan vaak wel leeg. In de foto’s een voorbeeld van een oude Oostblokvrachtauto die nog wel in gebruik was. Ik vind dat leuk om te zien. De eigenaar kwam ook nog even kijken waarom ik in godsnaam rondom die vrachtauto aan het drentelen was. Toen ik hem een thumbs up gaf voor zijn vehikel liep hij lachend weg. Voordat ik de grens met Duitsland over ging kwam ik eerst nog door een stukje Polen. De grenzen lopen er wat onvoorspelbaar. Daar in dat Poolse stuk kwam ik nog langs een enorme krater. Het bleek een bruinkoolgroeve te zijn. Vergelijkbaar met Gatzweiler bij ons in de buurt. Ook daar is het ten koste gegaan van de sloop van een heel dorp. En ook daar heeft het veel protesten van de inwoners opgeleverd. Maar helaas ook zonder succes.

Ik kwam uiteindelijk op een camping in Spreetal net over de grens tussen Polen en Duitsland. Lekker primitief. Wel alle voorzieningen en mooi schoon, maar primitief. Wifi? Nee, dat hadden ze niet. Ook geen WLAN en al heel zeker geen internet. Veel te modern. Nee dat wilde de campingbeheerder allemaal niet. Stel je eens voor contact met de rest van de wereld zou ook betekenen dat hij contact had met zijn baas. Dat ging te ver ;-)  Hij had wel bier. Nou dat lustte ik ook wel. Naast mij stond ook een motorrijder. Gunter (zonder h zoals hij zelf zei) kwam uit Nurnberg en was op weg terug naar huis na een vijf weken durende trip naar de Baltische Staten en St. Petersburg en Moskou. Het was een tanige gepeesde man. Hij vertelde dat hij pas de tweede keer in zijn tentje sliep want gisteren had het geregend en had hij die maar opgezet. De weken daarvoor had hij gewoon buiten geslapen in zijn waterdichte slaapzak. Petje af, dat zou ik niet doen. Een beetje comfort bij het kamperen vind ik toch wel belangrijk. Mijn mond viel open toen ik hoorde dat hij al 77 jaar was. Zijn slaapzak was al 60 jaar oud, die had hij nog over uit zijn periode als dienstplichtig militair. Die avond heb ik met Gunter doorgebracht. Hij kon smakelijke verhalen vertellen over zijn avonturen die hij met zijn motorreizen had meegemaakt. Vooral de trips die hij in Rusland had gemaakt waren bijzonder.

Vandaag ben ik doorgereden naar een camping in Berlijn Spandau. Ik merk dan onderweg dat de Oost-Duitsers hun geschiedenis van de DDR in ere houden. Ik heb verschillende MZ’s zien rijden. Het toppunt was een Wartburg 1000 in een babyblauwe kleur met een cremewit dag. In zo’n Wartburg ligt een tweetakt blok. Rengedengedeng. En uiteraard een hele dikke blauwe rookpluim uit de uitlaat. Ik heb er een kilometertje achter aan gereden. Het is genieten van zo’n oude pruttel. En ook van de geur van verbrande olie. Van de camping waar ik nu zit wil ik de stad gaan zien. Ben benieuwd wat Berlijn me gaat bieden. Het is er nu 32 graden. Lekker warm, morgen maar regelmatig een terras opzoeken . . .

Ciao, Johan