Lovely Krakau

Auschwitz was een indrukwekkende ervaring en veelal associëren we de ellende van Auschwitz met Polen. Maar Polen heeft veel meer te bieden. Allereerst viel het me op dat er heel veel Nederlanders naar toe gaan. Ik had helemaal niet in de gaten dat Polen voor de Nederlanders zo’n populaire bestemming was. Het land heeft dan ook veel te bieden. Van de ruige bergachtige streek rondom Zakopane, tot nationale parken in het oosten, tot prachtige steden met een rijke historie. Helaas heb ik maar een klein deel kunnen zien. Dat was het deel rondom Krakau. Volgens de mensen uit Krakau de mooiste stad van Polen. De mensen uit Warschau zullen daar anders over denken, er heerst een gezonde rivaliteit. Na Auschwitz was het tijd om de zinnen te verzetten. Ik heb geleerd van mijn eerdere tour langs de monumenten en musea langs het Belgische front van de WO I. Na vijf dagen werd ik daar een beetje depressief van. Dat zou me nu niet gebeuren. Dus tijd om de stad Krakau te bezichtigen. Inmiddels had ik Astrid op de camping ontmoet, een jonge vrouw uit Haarlem die in haar eentje op reis was. Zij was twee weken geleden vertrokken voor een fikse ronde door Europa. Zij doet het net andersom dan ik en is via Duitsland nu in Polen aan het rondtrekken en wil daarna via Slowakije, Hongarije en Roemenië afzakken naar de Balkan. Al pratende bleek dat we allebei Krakau wilde gaan bezichtigen. Leuk, dus waarom niet samen? Zo gezegd, zo gedaan, dus de ochtend daarop zijn we samen per bus naar Krakau gereden. Een reis van welgeteld 20 minuten. Zij kwam met het idee om een zogenaamde Free Walking Tour te doen. Dat zijn guided tours waarvoor je je niet hoeft aan te melden maar waar je je meldt op een tijd en punt waar de gids staat. Je loopt dan mee en geeft achteraf een bedrag waarvan jij vindt dat het ’t waard is. Leuk concept. Wij deden mee met de tour door het oude gedeelte van Krakau. Wij hebben 2,5 uur door Krakau gelopen onder de bezielende leiding van Ania, de gids uit Krakau. En dan blijkt dat Krakau een prachtige stad is, die ook nog eens gaat leven vanwege de verhalen die Ania daar over vertelt. Polen, en zeker Krakau heeft een bewogen geschiedenis. Het heeft periodes gekend van grote rijkdom want een belangrijke post op de handelsroutes naar het oosten. Dat zie je ook terug aan de gebouwen in de stad. Rijk versierd en groots van opzet. De gebouwen in de stad Krakau hebben niet geleden onder oorlogsgeweld en zijn dus nog in authentieke staat. Aan de andere kant heeft de oorlog op de bewoners wel diepe sporen achter gelaten en zeker voor het Joodse deel. De oorlog was een donkere periode en de communistische overheersing erna bracht ook weinig goeds. Het is dan ook mooi om te zien hoe de bewoners van Krakau sinds de val van het communisme de stad hebben gemaakt tot wat die nu is. Het leeft en het bruist, dat voel je aan alles. Het enthousiaste verhaal van gids Ania deed de rest. Na de rondleiding heb ik samen met Astrid nog een aantal gebouwen/kerken van binnen bekeken. En dan is het toch weer ongelofelijk welke rijkdom je tegen komt. Na zo de hele dag rondgebanjerd te hebben, hebben we nog een welverdiend drankje gedaan op een terras waarna we weer terug zijn gegaan naar de camping. Een goed bestede dag die naar mijn gevoel om vloog.

De ochtend daarna ben ik naar de zoutmijnen geweest in Wieliczka, een stadje een ruime 15 km ten Zuidoosten van Krakau. Ik had er al een en ander over gehoord maar kon me geen voorstelling maken van een zoutmijn. Het bleek een pareltje. De zoutmijnen in Wieliczka zijn al eeuwenoud en bestaan uit een gangenstelsel van zo’n 240 kilometer. Zout stel ik mij voor als een wit materiaal maar eenmaal 63 meter onder de grond bleek het een grijsachtig gesteente. Het diepste punt ligt nog veel dieper maar de toeristen komen tot een diepte van 130 meter. Wat je onder de grond ziet is fabelachtig. Er zijn grote kamers uitgehakt die onderling verbonden zijn door lange gangen. Op veel plaatsen staan er beeldhouwwerken die uiteraard zijn gemaakt van het zoutgesteente. Het mijnleven van de vroege middeleeuwen tot nu wordt er ook tentoongesteld. Heel interessant vond ik. Het toppunt was een ondergrondse kathedraal. De wandversieringen waren allen uitgehakt in het zout. Heel mooi. Helaas komt het op de foto’s allemaal niet zo goed uit de verf want net te donker voor mijn camera. Het blijkt ook een topattractie te zijn want vorig jaar waren de mijnen bezocht door 1,7 miljoen mensen. Dit jaar zouden ze dat aantal gaan overtreffen. Ik was er heel vroeg dus de drukte viel nog mee. Nadat ik uit de mijn kwam zag ik al ellenlange rijen staan voor de kassa en de ingang. Blij dat ik daar niet hoefde te staan.

Die middag ben ik weer samen met Astrid naar Krakau gegaan. De tour door de oude stad was ons zeer goed bevallen en we hadden afgesproken om ook samen de tour door de Joodse wijk te doen. Astrid had het zo uitgekiend dat we Ania weer als gids zouden krijgen. Zij deed het zo goed dat we haar graag weer terug zagen. Om half twee startte de tour bij de oude synagoge van Krakau. Ania bleek geschiedenis en Joodse geschiedenis gestudeerd te hebben en zij wist dus heel veel details te vertellen over het waarom en hoe van de Joodse wijk en haar bewoners. De hele groep hing aan haar lippen. Het werd heel stil toen zij vertelde over de deportaties van 64.000 joden uit het getto van Krakau en over de rol van Oscar Schindler bij het redden van meer dan 1000 joodse mensen. Steven Spielberg heeft overigens delen van zijn film Schindlers list opgenomen in de Joodse wijk van Krakau. De Joodse wijk is nu een centrum van creatieve mensen. Er zijn veel restaurants en rondom het centrale plein van de wijk zijn er veel cafeetjes en clubs. Het bruist er vooral ’s avonds en ’s nachts. Helaas konden wij er ’s avonds niet zijn. Astrid en ik hebben na de tour nog rondgewandeld door de stad en hebben een van de synagogen bezocht. Heel bijzonder. Nadat ik deze vakantie voor het eerst in een Moskee was, was ik nu ook voor het eerst in een synagoge. Het was overigens een bloedhete middag. Wat is er dan beter om zo’n middag af te sluiten dan met een koel drankje op een terras in de schaduw. Dat is dus wat we gedaan hebben. Het was gezellig. Het was ook fijn om na vele steden alleen te hebben bekeken dat nu samen met iemand anders te doen. Daar hebben we ’s avonds nog een wijntje op gedronken op de camping.

Vanochtend ben ik verder gegaan richting het Reuzengebergte in Tsjechië. Ik zit er nu op een boerencamping terwijl de stieren in een wei achter me in een kudde ronddraven. Heel anders dan de stadscamping in Krakau. Lovely Krakau.

Ciao, Johan