Twee verschillende era.
Het ritme van vroeg opstaan zit er echter in dus de dag daarna was ik toch vroeg uit de veren. Van Leen de Hoog, de campingeigenaar, kreeg ik nog wat tips voor mooie wegen in Slowakije en daarna ben ik vertrokken. Het eerste deel van de route leidde volgens instructie van Leen over een prachtige weg richting de grens met Slowakije. Met de ervaringen van de Balkan in mijn achterhoofd had ik me al helemaal voorbereid op een lange rij bij de grens. Maar zowel Hongarije als Slowakije horen natuurlijk bij de EU en van formaliteiten bij de grens was geen sprake. Alleen een bord met een warm welkom en de regels voor de snelheid in Slowakije. Fijn om weer te ervaren dat je zonder gedoe een grens over kan. En, ook heel gemakkelijk, Slowakije heeft ook de euro. Geen gedoe met wisselen dus. Wat kan er nog mis gaan. Nou, het weer bijvoorbeeld. Richting de lage Tatra begon het te regenen en dat hield niet meer op. Het kwam bij vlagen met bakken uit de hemel. Jammer want ik had een aantal dingen in Slowakije willen zien. Maar met die regen was daar geen sprake van. Ik had een kloof willen lopen, de Zejmarska kloof in Biele Vody. En ik had het Spissky Kasteel willen bezoeken, de grootste burcht van Europa. Maar met die regen nodigt dat niet echte uit. Overigens kwam ik midden in de lage Tatra bij Dobsina uit op een bergweg die ze net aan het omturnen waren tot een racebaan voor een hillclimb. Er stonden hier en daar al wat tentjes van fans langs de weg om de races vanuit een goede plek te bekijken. Al het niet had geregend had ik daar ook ergens mijn tentje tussen gezet. Een hillclimb is altijd spectaculair om te zien. Ik zag de dag erna op internet dat er alleen echte racewagens meereden. Geen motoren, geen klassiekers. Dat maakt het voor mij wat minder interessant. Maar toch jammer van het weer. Uiteindelijk ben ik een ruk door Slowakije heen gereden. Jammer want het land heeft volgens mij veel te bieden. Hoewel, in een ruk is niet helemaal waar want ergens onderweg merkte ik ineens dat de knipperlichten niet meer werkte. De zekeringen in de koplamp allemaal gecontroleerd maar die bleken allen niet stuk te zijn. Oei, dan zal waarschijnlijk de clignoteur het begeven hebben. Dan maar bij het afslaan een hand uitsteken en zo snel mogelijk ergens een nieuwe clignoteur zien te scoren. Vanaf dat moment wel de hoofdwegen aangehouden zodat ik zo min mogelijk hoefde af te slaan. Dat vond ik wel zo veilig. Een stukje verder merkte ik ook dat de navigatie ook niet meer werd bijgeladen. Dat werd vervelend. Op dat moment reed ik op een snelweg en gelukkig was het inmiddels opgehouden met regenen. Dus bij de eerste parkeerplaats ben ik gestopt en ben ik gaan zoeken naar de oorzaak. Snel gevonden, het bleek een steekzekering bij de accu te zijn die was doorgebrand. Een nieuwe er in gestoken en alles werkte weer als vanouds. Heel eventjes dan want die zekering brandde na een paar minuten ook door. Dat is lastige want dat betekent dat er ergens een kortsluiting zit. Dat moet toch opgezocht worden. Dus zadel en tank er af en gaan zoeken. Ik heb niks geks kunnen vinden, wel aan alle kabels gefrunnikt maar er leek niks kapot geschuurd of zo. Ten langen leste maar de accukabel losgenomen en een kleinere zekering gezet dan wat er in zat. En wonder boven wonder bleef die heel. De kortsluiting moet dus door mijn gefrunnik opgeheven zijn. Maar hopen dat dat houdt tot ik weer thuis ben. Voordeel is wel dat ik weet waar ik ongeveer moet gaan zoeken. Na nog een uurtje rijden vond ik uiteindelijk een camping in het zuiden van Polen in Nowy Sacz. De campingeigenaar had me blijkbaar aan horen komen ploffen en stond me bij de poort al op te wachten. Aah, Moto Guzzi, beautiful, beautiful. Hij bleek een echte motorfanaat en had naast de camping ook nog een spuiterij specifiek gericht op motoren. Een vakman die niet uitgepraat raakte over motoren en zijn passie daarvoor. De camping had hij perfect voor elkaar en was een plaatje om te zien. Ik heb er een nacht gestaan en toen ik vertrok stond hij al weer enthousiast te zwaaien om me een goede en veilige reis te wensen. Leuk.
Ik heb een camping gezocht in de buurt van Krakau. Hier blijf ik een paar dagen staan om de stad te bezoeken, de zoutmijnen die hier in de buurt liggen en Auschwitz. Auschwitz heb ik vandaag bezocht. Ik heb via een touroperator een ticket gekocht en werd op de camping opgehaald en had een begeleide tour door het concentratiekamp. Er zaten ook enkele mensen van de camping in het busje en op de heenweg werd er gezellig gepraat. Het concentratiekamp heeft een diepe indruk op mij gemaakt. Het is bijna niet voor te stellen dat de Nazi’s op zo’n grote en industriële schaal mensen hebben vermoord. Wat daar voor een onvoorstelbaar leed is geleden is met geen pen te beschrijven. Het is dan ook goed dat een dergelijk kamp nooit wordt vergeten en dat het zo druk wordt bezocht. Ik begreep overigens dat het ‘t gehele jaar zo druk is en dat het kamp allen voor publiek gesloten is op 25 december en 1 januari. Een spreuk die ik daar las geeft naar mijn idee goed weer wat het belang is van het bezoeken van dergelijke historische plaatsen:
“Those who do not remember the past are condemned to repeat it”.
Het is dan ook ongelofelijk dat wij kunnen leven in vrijheid zonder bang te hoven zijn afgerekend te worden op wie we zijn of wat we denken. Of zoals ik tijdens mijn reis ervaren heb: ik kan overal gaan zonder tegengehouden te worden door beperkingen. Ik voel me dan ook zielsgelukkig dat ik nooit de horror van een oorlog heb hoeven mee te maken. Wat dat betreft was het nog maar zo kort geleden (want wat is nu eigenlijk 70 jaar) een hele andere era dan nu. In de bus op de terugweg was het opvallend stil. Ik denk dat ieder op zijn manier daar mee bezig was. Ik hoop dat we de huidige stabiele toestand nog heel lang kunnen volhouden. Zeker in het belang van onze kinderen en kleinkinderen en hun volgende generaties. En met een beetje inlevingsgevoel voor de ander en voor zijn anders zijn moet dat toch mogelijk zijn.
Ciao, Johan
Ik ben vorig jaar in Terezin (Theresianstad )geweest enorme indruk ook op mij achtergelaten